Alweer 9 dagen geleden startte mijn avontuur aan de andere kant van de wereld. Na het afscheid van mijn lieve ouders, wat ik toch wel een beetje moeilijk vond, was ik o zo blij om na de slopende vliegreis van 24 uur (31 uur onderweg en 6 films verder) mijn reismaatje en nichtje Mercede in de armen te kunnen vliegen. Blijkbaar had ik een prachtige dag uitgekozen om in Auckland te landen: strakblauwe hemel, felle zon en 26 graden. Dus jas en trui uit en op naar mijn allereerste camping waar ik bij kon komen van mijn jetlag.

Na bijna het klokje rond te hebben geslapen in onze happy camper, zijn we vol energie Auckland ingedoken. Als shop-a-holic en McDonalds liefhebber voelde ik me in deze grote drukke stad al snel thuis, maar toch was dit niet waarvoor ik naar het land van de Kiwi's was gekomen. Ik wilde die mooie natuur wel eens zien, waar ik thuis al zoveel mooie plaatjes van had gegoogled!

De volgende dag zijn we met ons fijne campertje richting het noorden gereden, naar Whangarei. Hier heb ik de eerste mooie natuurfoto's geschoten, en wel van de Whangarei Falls en van de 2e mooiste kustlijn van Nieuw-Zeeland: Matapouri Bay, Whale Bay and Sandy Bay. Helaas was het deze dag overwegend bewolkt, dus de bikini bleef nog even achterwege. Hierdoor hadden we wel wat tijd over en we besloten verder noordwaarts te rijden, naar het plaatsje Paihia, wat in de Bay of Island ligt. Hier boekte ik voor de volgende dag m'n eerste echte excursie!
Vroeg in de ochten werden we in Paihia opgehaald met een bus om naar het meest noordelijke punt van NZ te gaan, Cape Reinga. Tijdens deze route maakten we onze eerste stop bij het Puketi Kauri Forest. Kauri's zijn enorme bomen, de oudste leeft al 2000 jaar en heeft een omtrek van bijna 14 meter! Ik kon 'net' niet mijn armen om deze boom, die hielig is voor de Maori's, heenslaan maar een big hug heeft ie toch gekregen. Het deed me even aan m'n papa terugdenken ;) De route werd vervolgd met een '90 mile beach' rit. Dit is een geregistreerde highway in NZ en zo mooi om over te rijden! Het lijkt alsof de wereld alleen nog maar uit water en zand bestaat. Keek je naar links, dan zag je alleen een oneindig grote oceaan en keek je naar rechts, dan zag je alleen maar een grote oppervlakte strand en hoge duinen. Vanaf deze duinen zijn we met de groep ook gaan sandsurfen/boarden. De tocht omhoog was best zwaar in dat losse warme zand, maar de race naar beneden maakte dat allemaal goed. Ik vond het zo cool, samen met een andere jongen ging ik het hardst naar beneden en kwam ik het verst (50-60 km/u). Ik kon 't niet laten om nog een keer te gaan! Na al deze pret het zand wat OVERAL zat van me afgespoeld in de zee en op naar Cape Reinga! Wat een schitterend uitzicht! We stonden bij het beroemde Cape Reinga Lighthouse (290 meter hoogte) en zagen hoe de Pacific Ocean samenkwam met de Tasman Sea. Ik werd er even stil van...

De volgende ochtend nog lekker een uur sportief gewandeld door Waipoua Forest, om nog wat Kauri Trees te zien, want vandaag zouden we weer een heel stuk gaan rijden. De hot water beaches bij Coromandel stonden op de planning. Plotseling kregen we een uitnodiging van Leigh, onze Britse vriend uit Auckland. Hij had een BBQ voor ons klaarstaan. Nu ben ik dol op vlees en salades en de rit naar Coromandel was nog behoorlijk lang, dus vol gas naar de camping in Auckland waar het allemaal begon! Opzich een gunstige tussenstop en de hot water beaches konden wel een dagje wachten...

Achteraf goed dat het zo was gelopen, want beter weer hadden we voor deze hotspot niet kunnen treffen. Op de Hot Water Beaches zie je iedereen met een schep lopen om zo je eigen beachpool in het zand te graven. Het bizarre is dat je dan water tegenkomt wat warm tot zelfs kokendheet kan izjn. Bij sommige kuilen kwam zelfs het stoom omhoog. Dat moesten wij natuurlijk ook meemaken! Dus schep gehuurd en graven maar! Al snel hadden Mercede en ik, in samenwerking met 2 Franse, de grootste beachpool van het hele strand gegraven, hoe chill!
Daarna nog naar Hahei Beach gereden, prachtig wit strand en blauwe zee. Meteen de eerste golf ging vol over m'n hoofd heen, en ik stond nog maar 5 meter in het water. Mij iets te wild dus gillend terug naar de handdoek. Lekker verkleurd door de zon zetten we aan het eind van deze dag onze weg voort naar de Waitomo Caves in Otorohanga. Tijd voor meer actie!

Abseiling, Caving, Rafting en Rock Climbing stonden op het programma. We waren met een groepje van 5 meiden: Mercede en ik en Lucy, Vicky en Cathy, alle 3 uit Engeland. Ons avontuur startte met een 27 meter abseil door een smalle grotopening. Voor ik het wist stond ik beneden in ijskoud water. Maar daar wende je al snel aan, ook omdat je een wetsuit aan had. Het heeft al ening tijd niet veel geregend in NZ en daardoor stond het water niet heel hoog. Dat was jammer maar dat mocht de pret van het black water raften niet drukken! Hup in onze opblaasbanden en zo volgden we de stroming van het water. Het mooiste moment van deze trip volgde toen we allemaal onze lampen op onze helm uitdraaide. Plotseilng waren we omringd door honderen glowworms waardoor het leek alsof we onder een enorm grote heldere sterrenhemel doorgingen. Echt prachtig! De terugweg door de grotten was weer van een heel ander kaliber. Al 'squeezend' (je perst jezelf echt letteriljk door de kleinste en smalste gangetjes) moesten we de exit zien te bereiken. Een gang noemden men de 'Spiderman'. Eerst je handen, armen en hoofd naar beneden, jezelf erdoor heen trekken en opvangen zodat je niet op je gezicht viel, waarna je benen vanzelf op de grond vielen. De laatste uitdaging was een 20 meter hoge rotsklim, terug naar het licht! Wat een gave dag! Tot nu toe het leukst wat ik hier gedaan heb.

Op dit moment zit ik in een backpackershostel in Rotorua. Kan ik alvast proeven van het backpackersleventje wat ik straks ga beleven in Australie. Normaal gesproken staan we met onze camper 's nachts op een camping, wat toch een stuk rustiger en ook wel luxer is.
De activiteiten voor morgen zijn alweer geboekt, maar dat de volgende keer........See ya!!